මායම – 01 කොටස (NEW)

ඩල්සිගේ සිත යකාගේ කම්මල වැනි විය. තමා නිසා තම දියණියටත් පුතුටත් අවමානයක් අත් වේදැයි බියක් ඇගේ සිතේ ඇති විණ. සැමියාගේ වියෝවෙන් තරැණ වයසේදීම වැන්දඹුවක වූ ඩල්සිගේ සිත උදෑසනම ව්‍යාකූල වූයේ තම සැමියාගේ මිතුරෙකු වූ සේපාලගේ බිරිද ගයනි විසින් ඇයට ලබා දුන් දුරකතන ඇමතුම නිසාවෙනි. “වල් බැල්ලි…. උඹට මිනිස්සු නැතුවටද ගෑණියේ මගේ මිනිහ අල්ලගත්තෙ… උඹ අර අහිංසක මනුස්සයත් අකාලෙ මරා ගත්ත… මම නොකිව්ව කියන්න එපා.. ආයෙම මගේ මිනිහ ගෙන්න ගෙන තිබුනොත් මම උඹේ ගෙදරටම ඇවිල්ලයි පට්ටන්දරේ දිග අරින්නෙ…” ගයනිගේ වදන් තවමත් තම දෙසවන තුල දෝංකාර දෙන්නාක් මෙන් ඩල්සිට දැනින. “මොකක්ද අම්මි… ස්කූල් යන්න පරක්කු වෙනවනේ… මාව ලේස්ති කරන්නෙ නැද්ද” හතරවන වසරේ ඉගෙනුම ලබන ඩල්සිගේදියණිය ඇය ඉදිරියට ඇවිත් මැසිවිලි කියන්නට වූවාය. ඩල්සි සිත වෙනතක යවමින් තම
දියණිය සූදානම් කරන්න වූවාය. තම සැමියා
හදිසියේ වියෝ නොවන්නට තමාට මෙලෙස එක
එකාගෙන් කතා අසන්නට සිදු නොවන්නේ යයි
ඇය
කල්පනා
කලාය.
වෘත්තියෙන් ග්‍රාම
නිලධාරියෙක් වූ ඩල්සිගේ සැමියා එතරම්
වත්පොහොසත්කමක් නොතිබූ පුද්ගලයෙක් විනි.
ඩල්සි යමක් කමක් තිබූ පවුලක එකම දියණිය
වූවාය. තරමක් රෑමත් කාන්තාවක වූ ඩල්සි පාසල්
සමයේදීම තම කන්‍යාභාවය අහිමි කරගෙන
සිටියාය. එතැනින් පාසල් ගමන හමාර කල ඩල්සි
මැහුම් පන්ති යන්නට වූවාය. ඇය ඊට තිත තැබුවේ
ගැබිණියක වීමෙනි. කෙසේ වුවත් එය දරැවකු බිහි
නොකර ගොඩ දා ගැනීමට ඩල්සිගේ දෙමාපියන්
හා සොහොයුරන් සමත් විණ. නමුත් රෑමත් වුවත්
ඩල්සි විවාහ කරගැනීමට කිසිදු පිරිමියෙකු
කැමැත්තක් දැක්වූයේ නැත. අවසානයේ ඩල්සිගේ
අතගන්නට ඉදිරිපත් වූයේ ග්‍රාම නිලධාරියෙක් වූ
ගුණසිරි ය. ඩල්සිගේ අතීත නොපනත්කම් වසා
ලන්නට තරම් මුදලක් දෑවැද්ද වශයෙන් ඔහුට
ලැබිණ. කෙසේ නමුත් විවාහයෙන් පසුව තම සැමියාගෙන් පමණක් සැනසුන ඩල්සි ඔහුගෙන්
දරැවන් දෙදෙනෙකු වැදුවාය. මවක වූ පසුවද තම
රෑපලාවන්‍යය ගැන උනන්දු වූ ඩල්සි මාසිකව
බොහෝ මුදලක් ඒ සදහා වියදම් කලාය. ඇගේ
ඇදුම් බොහෝ විට ඒකාකාර විණ. ඇගටම ඇලුන
දණහිස මට්ටමට හිර සායත් අත්රහිත හැට්ටත්
ඇයගෙ ප්‍රියතම ඇදුම විණ. ගුණසිරිද තම බිරිද
පාලනයට ගියේ නැත. ඔහු නිතරම හීන මානයෙන්
පෙලුනේය. රාජකාරි කිරීමේදී වුවද ඔහු ඩල්සිගේ
අණට යටත් වූවේය. විවාහයට පෙර සිය
රාජකාරිය අවභාවිතයේ යොදා කිසිදු මුදලක්
නොඉපයූ ගුණසිරි විවාහයට පසු ඩල්සිගේ බහට
අවනතව නීතියට පිටින් කටයුතු කර මුදල්
උපයන්නට වූවේය. “ඔය අක්කර ගණන් කැලෑ
කපන්නෙ ආණ්ඩුවෙ ලොක්කෝ එකතු වෙලා…
මිනිහෙක් ගෙයක් දොරක් හදා ගන්න කොස්
ගහක් කපා ගත්තට මොකද..” ඩල්සිගේ උපදෙස්
පිට ගුණසිරි බොහෝ දෙනෙකුට කොස්ගස් කපා
ගැනීමට අවසර ලබා දුන්නේය.
ගුණසිරි එලෙස අයථා අන්දමින් උපයූ මුදල් වියදම්
කලේ ඩල්සි වෙනුවෙනි. ඉන් බොහෝමයක් ඇයගේ
රෑපලාවන්‍ය කටයුතු වෙනුවෙනි. අනෙක් කොටස
ඇයගේ ඇදුම් පැලදුම් උදෙසාය. මසකට වරක් තම
කෙස්වැටිය සකස් කිරීමටත් ඇහිබැම සකස්
කිරීමටත් රෑපලාවන්‍යාගාරයකට යෑම ඩල්සි
පුරැද්දක් කරගෙන හුන්නාය. ගුණසිරිද ඊට
අකමැත්තක් නොදැක්වූවේය. “අන්න බලපල්ල…
අපේ ගුණසිරි රාලහාමි
නෝනා ඉන්න
පිලිවෙල… ලමයි ඉන්න අම්ම කෙනෙක් කියල
කියන්න පුලුවන්ද… ඒකට අපේ ගෑණු… හරියට
මලපෙරේතියෝ වගේ..” ඉදහිට තම සහෝදර ග්‍රාම
නිලධාරීන් සමග මධුවිත තොල ගාද්දී ඔවුන් කියන
කතා ගුණසිරිගේ කණට මී පැණි වත්කරන්නාක්
මෙන්ය. “සහතික ඇත්ත මචං… දැන් බලපං..
ඩල්සිගෙ පස්ස වුනත් නියම ගාණට තියෙන්නෙ…
ඒකට අපේ ගෑණිගෙ පුක… මේ සයිස් එක.. ලෑන්ඩ්
සේල් එකක් දාතැහැකි පුක උඩ… අනික් පැත්තෙන්
අපේ සිරිපාල රාලහාමිගෙ නෝනගෙ පස්ස….
හරියට පැන්ෂන් ගිය ක්ලාක් මහත්තයෙකුගෙ
වගේ…” තරමක ස්ත්‍රී ලෝලියෙකු වූ පසු කලෙක ඩල්සිගේ දුක සැප පිරිමසන්නට ඉදිරිපත්වූ සේපාල
තම අදහස් පල කලේය. සියල්ලම කණපිට
හරවමින් රිය අනතුරකින් ගුණසිරි මෙලොව හැර
ගියේ බොහෝ දෙනෙකුට ඩල්සි පිලිබදව අසම්මත
බලාපොරොත්තු ඇති කරලමිනි. සේපාල ඒ
අතරින් ප්‍රධාන ස්ථානයක් ගත්තේය. ඔහු
ගුණසිරිගේ අවමගුලේ කටයුතු වලට සෘජුවම
මැදිහත් වී කටයුතු කරන්න වූයේ ඩල්සි පිලිබදව
කැත අදහස් සිනේ සගවාගෙනය. ඩල්සිට ඒ බව
නොතේරැනා නොවේය. සැමියා ජීවත්ව සිටියදී
පවා සේපාල තමා ගැන උනන්දුවක් දැක් වූ බව
ඇයට මතකය. තම නිවසට පැමිණි අවස්ථාවන්
ගණනාවකදී සේපාල තම නිතඹ මිරිකුවේ
නිකමටම නොවන බව ඇය දැන හුන්නාය. කෙසේ
වෙතත් සේපාල අහක නොදමන්නට ඩල්සි
තීරණය කරගෙන හුන්නාය
අනාගතයට මුහුණ දීමට නම් තමා ශක්තිමත් ගසක වෙලිය යුතු යයි ඩල්සි කල්පනා කලේ සිය සැමියාගේ දේහය මිහිදන් කිරීමටත් පෙරය. ඒ සදහා තමාට අමුතුවෙන් හිත හදා ගැනීමට අවශ්‍යතාවයක් නොමැති යයි ඇයට සිතිනි. කෙසේ
වෙතත් අගය කිරීමකින් තොරව කිසිම දෙයක්
ලබා නොදීමටද ඇය කල්පනා කලාය. සේපාල
ඩල්සි වෙත වඩාත් ලං වූයේ ගුණසිරිගේ හත්
දවසේ බණ දාය. එහි සියලුම කටයුතු සිදු
කෙරැනේ සේපාලගේ මූලිකත්වයෙනි. “අනේ
අයියට ගොඩක් ස්තූතියි මට මේ කරන උදව්
වලට… ඉස්සරහටත් මම
ඉනිං….” ඩල්සි තුති පූර්වක බැල්මක් නොව තරමක
බ ගැන බලන්න ඕන
රාගික බැල්මක් සේපාල වෙත හෙලමින් සිය පලමු
ඇම දැම්මාය. “අයියෝ… ඒක නම් මොකක්ද… ඒවා
අපේ යුතුකනේ…” සේපාල කීවේ ඩල්සිගේ හිර
සායට තදව තිබූ ඇයගේ එතරම් විශාල නොවූ
නමුත් හුරැබුහුටි තට්ටම් යුවල දෙස හොරැහින්
බලමිනි. ඇගේ දෙපා වල තිබූ සුදු පැහැය
සේපාලගේ සිත කුල්මත් කලේය. ඩල්සි ඇද හුන්
හිර සාය පිටුපසින් මදක් පලා තිබූ හෙයින් ඇය
ඇවිදින විටදී දණහිසට ටිකක් ඉහලින් කලවාවන්හි
පිටුපස නිරාවරණය විණ. සේපාල ඒ දෙස බලා
තොල කට ලෙව කෑවේ දත්මිටි කමිනි. “අප්පා…
ගෑණිගෙ කකුල් දෙකේ සුද……… නහරත් කොල පාටට පේනවා… තව උඩට යද්දි ඇති කිරි හට්ටිය වගේ…”
සේපාල ඩල්සිගේ නිරැවත් තට්ටම් යුවල හා රහස්
පෙදෙස මනසින් මවා ගත්තේය. සේපාල බොහෝ
අපහසුවෙන් සතියක් පමණ ඉවසා සිට බඩු
මල්ලකුත් ගෙන ඩල්සිගේ නිවසට ගියේ සතියේ
දිනක උදය වරැවේය. මේ වෙලාවට ඩල්සි නිවසේ
සිටින්නේ තනියම බව ඔහු අනුමාන කලේය. “මම
හිතුව මේ පැත්තෙ ආවෙ නැති නිසා අපිව අමතක
කරල දාල කියල… ඉදගන්න ඉතිං…” ඩල්සි සේපාල
අත තිබූ බඩු මල්ල ඩැහැ ගනිමින් කීවාය. සේපාල
ඉදගත් පසුව ඩල්සිද ඒ අසල පුටුවක ඉද ගත්තාය.
ඇය ඇද සිටියේ සුපුරැදු පරිදි කොට සායක් නිසා
වාඩි වූ විට ඇයගේ දෙදණ මනාව දර්ශණය විණ.
සුදු පැහැයට හුරැ තෙල් පැහැයකින් දිස්න දෙමින්
තිබූ ඩල්සිගේ දෙදණ වෙත සේපාලගේ කෑදර දෑස්
යොමු විණ. ඩල්සි තම සාය පහලට කරමින් තම
නිරැවත් දෙදණ සේපාලගේ දෑස් වලින් වසන් කර
ගැනීමට අසාර්ථක උත්සාහයක් ගත්තේ ඔහු
සමග ආගිය තොරතුරැ කතාබහ කරන
අතරතුරේදීය.
තමා සමග පිලිසදරේ යෙදී හුන්නද සේපාලගේ
දෑස් රැදෙන්නේ තම නිරැවත් දෙදණ මත බව
ඩල්සිට වැටහිණි. “ඉන්න…. මම ඔයාට බොන්න
මොනවහරි හදාගෙන එන්න…..” ඩල්සි පුටුවෙන්
නැගිට නිවස තුලට ගියේ තම හුරැබුහුටි නිතඹ
සලමිනි. සේපාලද ඩල්සිගේ හිර සායට තෙරපුන
තට්ටම් යුවල ලතාවකට උඩ පනින ආකාරය දෙස
කෑදර දෙනෙතින් බලා හුන්නේය. ඔහුට වතාවක්
දෙවතාවක් පමණ තත්පර කිහිපයකට පමණක්
විදින්නට ලැබුන ඩල්සිගේ තට්ටම්වල පහස
දැනෙන්නාක් මෙන් තේරිණ. ඔ
ඔහුට ඩගේ
පිටුපසින් නිවස තුලට යාමට සිතිනි. ඒ සමගම
පසෙක තිබූ ගුණසිරිගේ ඡායාරෑපයක් දැකීමෙන්
ඔහුගේ සිත මදක් පසු බා ගියේය. සේපාල නිවසින්
එලියට බැස වටපිටාව නිරීක්ෂණය කරන්න විණ.
ලගපාතක ගෙයක් දොරක් නොතිබීම ඔහුගේ
සතුටට හේතු විණ. “මම බැලුව කොහේ ගිහිල්ලද
කියල.. එන්න.. කෙසෙල් ගෙඩියක් කන්න…”
ආණමාලු කෙසෙල් ඇවරියක් බන්දේසියක තබා
ගත් ඩල්සි එලියටම ඇවිත් සිටියාය. “ෂහ්…
ආණමාලු… කොහෙන්ද… ගෙදර එකක්ද..” සේපාල ගෙඩියක් කඩාගන්නා අතරේ ඩල්සිගේ මුහුණට
එඹෙමින් ඇසුවේය. “ගෙදර ආණමාලු නෑ අනේ…
මම කඩෙන් ගෙනාවා..” “ආණමාලු වලට ආසයි
වගේ නේ….” සේපාල තමා අතට ගත් ඉහලට
නැමුණ ආණමාලු ගෙඩිය ඩල්සිට පෙන්වමින්
ඇසුවේය. “ආණමාලු වලට කව්ද අනේ අකමැති..”
සේපාල දෙස නෙතගින් බලමින් ඩල්සි ආපසු
ගෙතුලට යාමට සේපාලට පිටු පෑවාය. තම අත
පොවන මානයේ තිබූ ඩල්සිගේ හුරැබුහුටි නිතඹ
ස්පර්ශ නොකර සිටීමට සේපාලගේ සිත ඉඩ
දුන්නේ නැත. ඔහු ඩල්සිගේ තට්ටමක් මිරිකුවේය.
“ඌ….යියා..හ්..” හදිසියේම තම තට්ටමකට දැනුන
ස්පර්ශය නිසා උඩ විසිවුන ඩල්සි සේපාල දෙස
බැලුවේය. “තරහද…” සේපාලගේ දෑසින් කාමය
උතුරන්නට විණ. “තරහද තමයි…. කව්රැත්
දැක්කනම් එහෙම.. ඊටත් අද ලොකු දරැවත්
ගෙදර..” ඩල්සිගේ කතාවෙන් සේපාලගේ සිත පසු
බා ගියේය. “ඇ… ඇයි.. අද ස්කෝලෙ ගියේ නැද්ද…”
සේපාල මැලවුන කටහඩින් ඇසුවේය. “නෑ අනේ…
උදේ ටිකක් උණ වගේ තිබුන නිසා මම කිව්ව
ගෙදර ඉන්න කියල..” තමා නිතඹ මිරිකුවාට ඩල්සිගේ සිතේ තරහක් නැතැයි සේපාලට සිතින. “බෙහෙත් ටිකක් ගෙනාවොත් නරකද…” “ඕන නෑ අනේ.. මම පෙනඩෝල් දුන්නා… තේ එකක් හදන් එන්නද…” ඩල්සි සැහැල්ලු හඩින් ඇසුවාය.
සේපාලද ඩල්සි පිටුපසින් නිවස තුලට ගියේය.
ඩල්සි ඊට විරැද්ධ වූයේවත් කැමැත්ත පල කලේ
වත් නොමැත. නමුත් ඇය තම හුරැබුහුටි නිතඹ
රාගික ආකාරයකට පද්දමින් ගමන් කරන්නට
වූවාය. සේපාල දුටුවේ ඩල්සිගේ සොදුරැ නිතඹ
තමාට අත වනන්නාක් සේය. ඔහු කුස්සියටම
ගියේය. ඩල්සි තේ හදන ආකාරය දෙස හෙතෙම
ආශාවෙන් බලා සිටින්නට විය. කෝප්පයට සීනි
දමා කලවලම් කරද්දී ඒ තාලයට ඩල්සිගේ නිතඹද
සලිත වන අයුරැ දුටු සේපාලට නැවතත් එය
මිරිකීමට ආශාවක් උපදින. “මොකද බල….”
ඩල්සිගේ පැනය සේපාලගේ ක්‍රියාව නතර කරලීය.
“පුක කැරකෙන හැටි බැලුවේ… හැන්දට වැඩිය
කැරකෙන්නෙ මෙයාගෙ පුකනෙ…” සේපාල තම
හඩ තරමක් බාල කොට කතා කලේය. “ඇයි මීට
කලින් ගෑණු තේ හදනව දැකල නැද්ද…” “ගෑණු තේ හදද්දි පුක කැරකෙනවද..” “දැන් ඔයාමනෙ එහෙම
කිව්වෙ..” ඩල්සි තේ කෝප්පය සේපාලට දෙමින්
කීවාය. “කිරි චුට්ටකුත් බොන්න තිබුන නම් කියල
වැඩක් නෑ…” සේපාල ඩල්සිගේ පියයුරැ යුවල වෙත
නෙත් යොමාගෙන කීවේය. “කිරි බොන්න වෙන
දවසක එන්න….” ඩල්සි නෙත් කොනින් සේපාල
දෙස බලමින් කීවාය. සේපාලගේ සිත පිනා ගියේය.
“එහෙනම් මම හෙට එන්නද…” සේපාල ඉදිරියට
නෙරා තිබූ ඩල්සිගේ ලැම ස්පර්ශ කරමින්
ඇසුවේය. “මංද…. ඔයාගෙ කැමැත්තක්…” සේපාල
ඩල්සිගේ නිවසින් පිටත් වූයේ බලාපොරොත්තු
පොදි
බැදගෙනය. ඩල්සිද සේපාලගේ
ස්පර්ශයන්ගෙන් කුල්මත්ව හුන්නාය. නවතා තමා
තිබූ තම ‘මිතුරි’ ඇසුර නැවත අාරම්භ කල යුතු
යයි ඩල්සි කල්පනා කලාය. ඒ සමගම අතපසු කර
තිබූ තම සිරැරේ නඩත්තු කටයුතුද නැවත
පටන්ගත යුතු
යයි.
ඇය
තීරණය
කලාය.
ගුණසිරිගේ විශ්රාම වැටුපද යාබද තේ ඉඩමින්
ලැබෙන ආදායමද තම ජීවිතය කරදරයකින්
තොරව ගත කිරීමට ප්‍රමාණවත් නොවෙතැයි
ඩල්සි කල්පනා කලාය. සමගම සේපාල මෙන් තවත් ගුණසිරිගේ මිතුරන් තමාට උදව් කිරීමට ඉදිරිපත් වන්නේ නම් කොතරම් හොදදැයි ඩල්සි කල්පනා කලේ මුවගේ සිනාවක් රදවාලමනි.
පසුදිනට එලි වුන මොහොතේ පටන් ඩල්සි පසු
වූයේ නොඉවසිලිමත්වය. කොයි මොහොතක
සේපාල ඒ දෝ යයි ඇය විටින් විට පෙර මග
බලන්නට වූවාය. “ෂික් අප්පා… උදේම වොෂ් එකක්
දාපු නිසා මුකුත් වැඩක්වත් කරන්න විදියක් නෑ
දාඩිය දාන නිසා… මේ මනුස්සයා මොකද මංද
පරක්කු..” ඩල්සි සේපාලට ප්‍රියජනක වන ලෙසට
තම සිරැර සකස් කරගෙන හුන්නාය. නමය පසු
වූවත් සේපාල නොපැමිණියෙන් කනස්සල්ලට පත්
ඩල්සි මිදුල අතුගාන්න වූයේ සිතේ ඇතිව තිබූ
ව්‍යාකූල බව පහ වීමටත් එක්කය. “ඊයෙ තිබිච්චි
තදියමේ හැටියට මං හිතුව එලිවෙන කොට
මෙතන ඉදී කියල..” ටික වේලාවකට පසු
සේපාලගේ යතුරැ පැදිය එනු දුටු ඩල්සිගේ සිත
ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියද ඒ බවක් ඔහුට
නොඅගවන්නට ඇය සිතුවාය. මිදුල අතුගාන
ඩල්සිගේ නැලවෙන හුරැබුහුටි නිතඹ දෙස කෑදර බැල්මක් හෙලමින් සේපාල යතුරැ පැදියෙන්
බැස්සේය. “අතුගානවා වගේ…” “නෑ…. මේ ඔරැ
පදිනවා…” ඩල්සි සේපාල දෙස නොබලාම කීවාය.
“මාත් ආවෙ ඔරැව පදින්න හිතාගෙන තමයි..
ආ…..” සේපාල දෙස බැලූ ඩල්සිට ඔහු තමාට යමක්
දික් කරගෙන සිටිනු දුටුවාය. “මොනවද…” “ඇවිත්
බලන්නකෝ…” ඩල්හි වටපිට බලමින් සේපාල
වෙත ලං වූවාය. ඔහුගේ අතේ තිබුනේ චොකලට්
එකක් බව දුටු ඇගේ මුවට සිනාවක් නැගින.
“පරක්කු වෙන කොට මං හිතුව එන එකක් නෑ
කියල…” ඩල්සි සේපාලගේ අතේ තිබූ චොකලට්ටුව
ඩැහැ ගන්මින් කීවාය. “නෑවිත් පුලුවන්ද… මෙව්ව
උරන්නෙ කොයි වෙලාවෙද කියල ඇගිලි ගැන ගැන
උන්නෙ…” සේපාල ඩල්සිගේ පුන් පියයුරක්
මිරිකමින් කීවේය. “ඌ…යි.. කව්රැත් දැක්කනම්
එහෙම…” ඩල්සි තම පියයුර මිරිකූ සේපාලගේ
අතට සෙමින් පහරක් ගසමින් ඔහු වෙත
නෝක්කාඩු බැල්මක් හෙලුවාය. “දැක්කම මොකද…
ලස්සනට පිම්බිලා තියෙන එකක් අල්ලලා බැලුවට
මොකද වෙන්නෙ…” “යමු… යමු… ගෙට.. තව
පිම්මිලා තියෙන ඒවා මිරිකන්න කලින්…” ඩල්සි සේපාලට ඉස්සර වූවාය. “තව පිම්බිච්චි එකක් තියෙනව මෙන්න මෙතන… නේද..” සේපාල තමාට පිටු පා යන ඩල්සිගේ හුරැබුහුටි නිතඹේ මැදක් වන්නට මිරිකමින් කීවේය. “යමු අනේ… ගෙට..” ඩල්සි වටපිට බලන්නට වූයේ කිසිවෙකුගේ දෑස් තමන් වෙතට යොමුව ඇත්දැයි සැක හැර දැන ගැනීමටය.
ගෙතුලට ඇතුලු වූ විගස සේපාල ඩල්සිව පිටුපසින් ගොස් බදා ගත්තේ ඇයගේ පියයුරැ යුවල මිරිකාලමිනි. ඔහු තම මුහුණ ඩල්සිගේ කෙස් වැටියේ ස්පර්ශ කරන්නට විණ. පෙරදා නාද්දී ගැල් වූ ෂැම්පූ වල සුවද ඇයගේ කෙස් කලමේ තවමත් රැදී තිබිණ. එම සුවද සේපාල තවත් උද්දීපනය කරලීය. සේපාලගේ බුරැසුවක් මෙන් තිබූ උඩු රැවුලද යාන්තමට ඇදී තිබූ රැවුල් කොටද ඩල්සිගේ උරහිස් හා ගෙල අවට කිති කවන්නට විණ. ඇය දෑස් පියාගෙන එය විදින්න වූවාය. “ඔ…ඔය ද්… දොර වහන්න… අනේ..” තමා තවමත් සේපාල සමගින් ආලිංගයේ යෙදෙන්නේ සාලයේ සිට බව ඩල්සිට මතක් වූයේ සේපාලගේ අතක් තම හිර සාය තුලට රිංගීමට සැරසෙද්දීය. “දොර ඔහොම
තිබිච්චාවෙ.. අපි යමු කාමරේට.. ග්‍රහණය තරමක්
ලිහිල් කල සේපාල කීවේය. “කව්රැත් ආවොත්….. ”
“ඒක නිසා තමයි දොර ඇරල තියමු කිව්වෙ…
බයිසිකලේකුත් තියෙද්දි දොරත් වහල තිබ්බහම
කාට වුනත් සැක හිතෙනවා…” “මේ වගේ ගමන්
ගිහින් පුරැදුයි වගේ..” ඩල්සි සේපාල වෙත ඉගි
මරමින් කීවාය. “හා… හා.. ඒ කතා වැඩක් නෑ.. යමු
කාමරේට..” කාමරයට ඇතුලු වූ සේපාල
වාඩි වී ඩල්සි තමා දෙපා අතරට කැදවා ගෙන
ඇද මත
ඇගේ බද වටා දෑත් යවා ඩල්සිගේ තරමක් ඉදිරියට
නෙරා තිබූ කුස මත හිස තද කර ගත්තේය.
ඩල්සිද තම ඉගටිය බදා සිටින සේපාලගේ හිස අත
ගාන්න වූවාය. සේපාල ඩල්සි ඇද සිටි සැහැල්ලු කර
නැති ටී ෂර්ටය ඉහලට ඔසවන්නට විණ. ක්‍රමයෙන්
නිරැවත් වන ඩල්සිගේ සුදු පැහැති බඩවැටිය
සේපාලගේ සිත ඔද්දල් කලේය. රෝස පැහැති
තනපටයකට මුවා වී තිබූ ඩල්සිගේ පියයුරැ යුවල
අතැගිලි වලින් පොඩි කරමින් සේපාල ඩල්සිගේ
කුස සිඹින්නට වූවේය. සේපාලට පහසු වීමට තම
ටීෂර්ටය ගලවා දැමූ ඩල්සි සේපාලගේ හිස පිරිමදින්නට විණ. සේපාල ඩල්සිගේ සාය සෙමින්
පහත් කරන්නට පටන් ගත්තේය. පිටස්තර
පිරිමියෙකුගේ නෙතට ලක්වන තම රහස් පෙදෙස
ගැන එතරම් ලජ්ජාවක් ඩල්සිගේ සිතට ඇති
නොවූයේ පිරිමි නෙත් කිහිපයකම පහස තම
යටිකයට ලැබී තිබූ හෙයිනි. සුදු පැහැයෙන් දිස්න
දෙමින් තිබූ ඩල්සිගේ නිරැවත සේපාලගේ සිත කීරි
ගැස්ස වූ නමුත් තමා ආශා කල දෙයක් නොතිබීම
නිසා ඔහුගේ සිත මදක් පසු බෑවේය. ” “කෝ…. මේ
හුත්තෙ මයිල් ටික….” යොෆ්නිය දෙපසින් පිහාටු
දෙකක් මෙන් තිබූ ඩල්සිගේ යෝනි තොල් සගල
පිරිමදිමින් සේපාල ඇසීය. “ඊයා….. අනේ… මම ආස
නෑ කුණුහරැප කියනවට…” ඩල්සි නම ඉගසුග
නලවමින් තම
සාය
දෙපා දිගේ පහලටම
රෑටෙව්වාය. “හුත්තට හුත්ත නොකියා බිබික්කම
කියන්නද.. මේකෙ මයිල් තියෙන කොටනෙ
සොමිය තියෙන්නෙ.. ගෑණියෙක්ගෙ හුත්තෙ මයිල්
වල මූණ උලල ගන්න ආතල් එක ලොවෙත් නෑ..”
සේපාල ඩල්සිගේ යටිබඩේ ඇගිල්ලෙන් ඉරි අදිමින්
කීවේය.
සේපාලගේ ඇගිල්ල තම කුස පුරා සැරි සරද්දී
ඩල්සිට සිහින් කිතියක් ඇති විණ. ඇය එය තද
කරගෙන සේපාලගේ ක්‍රියාව වින්දාය. ඩල්සිගේ
බඩවැටියේත් දෙකලවා යුග්මයේත් උකුල
පෙදෙසේත් තිබූ දීප්තිමත් සුදුපැහැය සේපාලගේ
සිත මන්මත් කරන්නට විණ. තමා ඇසුරැ කරන
කිසිදු ගැහැණියකගේ නිරැවත මෙතරම් පැහැපත්
නැතැයි ඔහුට සිතිනි. හෙතෙම ඩල්සිගේ සම
විනිවිද පෙනෙන ලා කොල පාට නහර වැල් දිගේ
ඇගිල්ල ගෙන යන්නට විණ. “ම්………. මොකක්ද
අනේ……. ඇගිල්ල ගහ ගහ ඉන්නේ…” සේපාලගේ
ස්පර්ශයන්ගෙන් මත්ව හුන් ඩල්සිට ඔහුගේ පමාව
නොරිස්සීය. “පොඩ්ඩක් ඉන්න අනේ… මම අදනෙ
ඉන්ඉස්සෙල්ලම ඔයාගෙ ලස්සන දකින්නෙ… දේක
හැඩබලල එපැයි රහ බලන්න… කෝ හැරෙන්න
බලන්න අනෙක් පැත්තට…” “… අනේයියා…හ්”
ඩල්සි ලදැරියක මෙන් තොදොල් වද්දී සේපාල
ඇයගේ නිතඹ තමා වෙතට හරවා ගත්තේය.
සායට තෙරපී දකිනවාට වඩා ඩල්සිගේ තට්ටම්
යුවල නිරැවත් වු කල වඩා විශාල යයි සේපාලට
සිතිනි. බොහෝ ගැහැණුන්ගේ නිතඹවල් මසින් පිරි තට්ටම් වලින් යුක්තව විශාලව තිබුනද කවරය
අයින් කල විට රැලි ගැසී මස් එල්ලෙමින් තිබුනද
ඩල්සිගේ තට්ටම් යුවල ඔප දැමූ බිත්තියක් මෙන්
සායට තෙරපී පෙනෙන හැඩයෙන්ම යුක්ත විණ.
අාශාවෙන් මත් වූ සේපාල ඩල්සිගේ එතරම්
විශාල නොවූ හුරැබුහුටි තට්ටම් යුවල පිරිමදින්න
වූයේ මහත් ලෝලයෙනි. ඉන් නොනැවතුන සේපාල
ඇගේ නිරැවත් උකුල වටා දෑත් පටලවා ඩල්සිගේ
තට්ටම් යුවල සිප ගත්තේය. “ම්…….
· ආහ්..” ඩල්සි
තම නිරැවත් තට්ටම් මතට ලැබුන සේපාලගේ
ගොරෝසු හාදුවේ පහස විද ගත්තේ මදක්
ඉණෙන් ඉදිරියට නැමෙමිනි. ඉන් ඩල්සිගේ නිතමේ
හැඩය වඩාත් ඉස්මතු විණ. සේපාල වියරැ
වැටුනෙකු මෙන් ඩල්සිගේ සුසිනිදු හුරැබුහුටි
තට්ටම් යුවල අතර මුහුණ ඔබා ගන්නට විණ.
සේපාලගේ මුහුණේ යාන්තමට වැවී තිබූ රවුල්
කොට වලට තම තට්ටම්වල සිනිදු සම කිති
කැවෙද්දී ඩල්සි තම නිතඹ සලන්න වූවාය.
“ඊ……………හේ…. අනේ..හ්” ඩල්සිට කෑගැස්සුනේ
සේපාලගේ දිව තම තට්ටම් අතරට පැන
යෝනියත් ගුදයත් තෙත් කරද්දීය. “කැරි පුක අප්පා….හ්…” ඩල්සිගේ නිතඹින් මුහුණ ඉවතට ගත් සේපාල රාගය උතුරන දෑසින් ඇගේ තට්ටම් යුවල ස්පර්ශ කරමින් කීවේය. “ආ…ව්.වා….හ්” තම තට්ටමක් මතට වැදුන අත්ලක පහරකින් ඩල්සි මදක් උඩ විසිවිණ.
ඩල්සිගේ තට්ටම් යුවලේ තිබූ දීප්තිමත් සුදු පැහැය නිසා තමා අත්ලෙන් පහර ගැසූ ස්ථානය විගසින් රත් පැහැ ගැන් වූ අයුරැ සේපාල බලා හුන්නේ ආශාවෙනි. “චුට්ටක් ඉස්සරහට නැවෙන්න වස්තුවේ…හ්” සේපාල ඩල්සිගේ නිරැවත් නිතඹ පිරිමදිමින් රාගය උතුරන ස්වරයකින් පැවසුවාය. “ම්…හ්…. මොනවා කරන්න හදනවද අනේ…හ්” ඩල්සිද ඉගටියෙන් ඉදිරියට නැමෙමින් ඇසුවාය. ඩල්සිගේ ඉරියව්ව නිසා ඇගේ මනස්කාන්ත නිතඹ රබානක් මෙන් ට හැඩ විණි. සේපාල රබානකට ගසන්නාක් මෙන් ඩල්සිගේ තට්ටම් යුවලට දෙඅත්ලෙන් පහර ගසන්නට වූවේය. ඔහුගේ අත්ල වදින තැන්වල ඩල්සිගේ තට්ටම් යුවල රතු වී ආවේය. “න්….. නිකා..හ්. ඉන්න අනේ..හ්.. රිදෙනවා…” ඩල්සි කෙදිරිගාන්න වූවාය. “හොදට රත් වෙච්ච රබානක් දැක්කාම තට්ටුවක් දාල
බලන්න හිතෙනවනේ……” “ම්…. මෙයාට
ගෑණුන්ගෙ පස්සවල් වලට තට්ටු දාල හොදට
පුරැදුයි වගේ..” “හොද හුරැබුහුටි වට්ටක්කා
ගෙඩියක් දැක්කාම තට්ටුවක් නොදානවම
නෙමෙයි ඉතිං…” “වෙන වට්ටක්කා මොකටද අර
ගෙදර තියෙන්නෙ ලොකු වට්ටක්කා ගෙඩියක්…”
ඩල්සි කිවේ සේපාලගේ බිරිදගේ
කරමිනි. “ඒ වුනාට මම ආස එ
සිහිපත්
මේ සයිස්
එකට…” සේපාල ඩල්සිගේ තට්ටම් දෙකම දෑතින්ම
මිරිකුවේය. “උ…යි…… අනේ.. ආසයි කියල ඔහොම
මිරිකන්න එපා ඉතිං…” “මිරිකුවේ ආදරේටනෙ
වස්තුවේ…” සේපාල ඩල්සිගේ තට්ටම් යුවල
මාරැවෙන් මාරැවට සිප ගත්තේය. අනතුරැව ඔහු
ඩල්සිගේ නිරැවත් යුවල දෙපසට ඈත් කරන්නට
වූවේය. තට්ටම් යුවල අතරින් රෝස පාටට පෙනුන
ඩල්සිගේ ගුද විවරය දුටු සේපාල තොල කට ලෙව
කෑවේය. “ම්…. මොනවද අනේ…හේ… ඔය අහු මුලු වල
බලන්නේ…හ්” ඩල්සි තරමක් ලජ්ජාශීලී ස්වරයකින්
ඇසුවාය. “ලස්සන බැලුවෙ වස්තුවේ…හ්..” සේපාල
කීවේ ඩල්සිගේ ගුද විවරයට පහලින් කජු පුහුලමක් මෙන් දිස් වූ ඇයගේ යෝනිය දෙස කෑදර දෑසින් බලමිනි.
සේපාල ඩල්සිගේ නිරැවත් තට්ටම් යුවල අතරින් අත දමා ඇගේ යෝනිය පිරිමැද්දේය. එය තරමක සෙවල ගතියට ඔහුගේ අතැගිලිවලට දැනින. “ආ….හ්…” ඩල්සිට සිහින් කෙදිරිල්ලක් නැගිණි. “මොකද.. මලට පිහිය තියන්නත් බේරෙන්න අරන් තියෙන්නෙ ඇ වලින් පැණි සේපාල අතැගිලි වලින් ඩල්සිගේ යෝනිය පොඩි කරන ගමන් ඇසීය. “එෆ්…..පා.. අනේ…හ්… මට.. ඉන්න.. බෑ..හ්..” ඩල්සි තම හුරැබුහුටි නිතඹ නටවමින් කෙදිරිගාන්න වූවාය. “ඔයාට ඉන්න බැරි කරන්න තමයි හදන්නෙ… වස්තුවේ…හ්…” සේපාල ඇදෙන් මදක් එසවී අනෙක් අත ඩල්සිගේ නිරැවත් බඩවැටිය වටා යවා තමා වෙත තෙරපවාගෙන ඇගේ යෝනිය ඇගිලි වලින් කලම්බන්නට වූවේය. “ආ…හ්.. අනේ..හ්… එප්පා…..හ්… ඌ….හ්..” ඩල්සි සිය නිතඹ නටවමින් කරන කෙදිරිල්ල තඹේකට මායිම් නොකල සේපාල ඇගේ යෝනිය උඩ කෙලවරේ තිබෙන කුඩා ගැටිත්ත සොයන්නට වූවේය. එය ඔහුගේ ස්පර්ශයන් නිසාවෙන් උද්දීපනයවී තිබින.
මද වේලාවක් ඩල්සිගේ කෙදිරිගෑම් හමුවේ ඇගේ
යෝනිය සමග හුරතල් වූ සේපාල ඇද මත වාඩි
වූවේය. අනතුරැව ඩල්සි තම කලවාවක් මත වාඩි
කරවාගෙන ඇගේ පෘෂ්ඨිමත් අත්ගොබය සිප
ගත්තේය. “අපි මේකත් ගලවල මෙයාලවත් ටිකක්
හුරතල් කරමු…” සේපාල තවමත් ඩල්සිගේ පියයුරැ
යුවල වසා සිටින රෝස පාට තනපට අතගාමින්
කීවේය. “ඔයා හරි නරකයි අනේ….. දැන් මං
කොච්චර වෙලා මෙහෙම හෙලුවෙන් ඉන්නවද…
ඔයා
තවම එහෙමමයි…” ‘ඔයා ආසයිද
වස්තුවේ…මගේ පයිය බලන්න…” සේපාල ඩල්සිගේ
නිකට අතගාමින් ඇසුවේය. “අනේ මට ඇති
ආසාවක් නෑ… මම ඇහුවෙ තව කොච්චර වෙලා
මට මෙහෙම හෙලුවෙන් නටන්න වෙයිද කියලයි…”
ඩල්සි නෝකාකාඩුවෙන් මෙන්
අහක බලා
ගත්තාය. ඩල්සිගේ දෙතන නිරැවත් කරගත්
සේපාල ඒවා ආසාවෙන් පිරිමදින්න වූවේය.
ඩල්සිගේ සිරැරේ තිබූ දීප්තිමත් සුදු පැහැය ඇගේ
පියයුරැ යුවලේද නොඅඩුව තිබින. සම විනිවිද
පෙනෙන ලා කොලපාට නහර සේපාලගේ සිත කුල්මත් කලේය. ඔහු උද්දීපනය වී තිබූ ඩල්සිගේ තන පුඩුවක් සිය දෙතොලට සිර කර ගත්තේය. “ආ……..උ……..” සේපාලගේ බුරැසුවක් වැනි උඩු රැවුලට තම පියයුරැ කිති කැවෙද්දී ඩල්සි ඔහුගේ හිස පිරිමදින්න වූවාය. ටිකකට පසු සිය නිතඹ සේපාලගේ කලවයෙන් ඇද වෙත මාරැ කර ගත් ඩල්සි ඇද මත සිය උඩු කය දිගා කර ගත්තේ සේපාල දෙස රාගික බැල්මක් හෙලමින.
තම කකුල උඩ තිබුන ඩල්සිගේ සුදෝසුදු නිරැවත් දෙපා පසෙකට කල සේපාල ඇදෙන් නැගිට්ටේ දෙපා දෙපසට කරගෙන හුන් ඩල්සිගේ පිරැණු ඇත් දල පැහැයෙන් ඔප වැටී තිබූ දෙකලවා යුග්මය බැල්මක් මතු අතර තිබූ ඉස්ම වැගිරෙන රසගුල වෙත කෑදර එකාතකට මවිල් වලින් යෝනියකට වඩා මෙලෙස ආවරණය වී මවිල් මුඩු කල යෝනිය ආකර්ශණීය යයි සේපාලට සිතිනි. හෙතෙම එදෙසට නෙත් යොමාගෙනම සිය ඇදුම් උනන්නට විණි. ඩල්සිද තමාගේ රසගුල කැලතීමට සූදානම් වන පුරැෂයා දෙස රාගික දෑස් වලින් බලා සිටින්න වූවාය. සේපාලගේ තලෙලු මහත ශරීරය පුරා වැවී තිබූ ලෝම දෙස බලා
හුන්නේ ආශාවෙනි. “මොනවද බල…….”
සේපාල තමා වෙත එල්ල වූ ඩල්සිගේ බැල්ම
හදුනාගෙන තිබින. “හැඩ බැලුවෙ…” ඩල්සි සිය
දෑත් ඉහලට ඔසවා හිරි අරිමින් කීවාය. ඉහලට
එසවීම නිසා විවර වූ ඩල්සිගේ කිහිලි වලද මවිල්
ගසක්වත් නොමැති බව සේපාලට පෙනින.
“බෙහෙතකට මයිලක්
නෑ.
මුලු ඇගේම….”
“බෙහෙතකට ඕන අනුන්ගෙ ගෑණුන්ගේ ඇගේ
තියෙන මයිල්ද…” ඩල්හි සේපාලගේ ඉදිරියට නෙරා
ආ බඩට යටින් ලන්කෙට්ටුවකට තෙරපී තිබෙන
ඔහුගේ ප්‍රාණවත්ව තිබූ පුරැෂ ලිගුව දෙස
ආසාවෙන් බලමින් කීවාය. සේපාල තම යට
කලිසමද ගලවා දමා ඉදිරියට දික් වූ තම ලිගුව
පිරිමැද්දේ ඩල්සි දෙස බලමින. “ආසයිද….” “ආස
හින්දනෙ එන්න කිව්වෙ…” සේපාලගේ පුරැෂ ලිගුව
දගකාර බව ඩල්සි වටහා ගත්තාය. සිය
පසුම්බියෙන් කොණ්ඩමයක් ගත් සේපාල එය තම
ප්‍රාණවත් ලිගුවට පලන්දන්නට වූවේය. “හ්මී…
මෙයා ඔක්කොම ලේස්ති කරන් ඇවිත්
තියෙන්නෙ…” “නැතුව බෑනේ වස්තුවේ…. මම මගේ විනෝදෙ ගැන හිතනව වගේම අනෙක්
කෙනාගෙ ආරක්ෂාව ගැනත් හිතන්න ඕනනේ…
කොටහාමටත් මගේ පර්ස් එකේ කොපුවක්
දෙකක් තියෙනවමයි…” “ඒ මොකටද…” “දන්නෙ
නැද්ද සමහර ගෑණු උදවිය චරිත සහතික
ලියාගන්න මං ලගට
එන්නෙම පැණි මුල
ලිහාගෙනමයි…” සේපාල කුපාඩි සිනාවක්
නගාගෙනම
කීවේය. “අ…….
ඔයා නම්…
එහෙනම් දැනටම වසමෙ ගෑණු කීයක් බඩ කරලද
දන්නෙ නෑ…” ඩල්සි සේපාලගේ ප්‍රාණවත් ලිගුව
දෙස බලා ඉගිමරමින් කීවාය. වගකීමෙන්
”
කියන්නේ…. එකෙක්වත් නෑ…” සේපාල දෙපසට
පලල් වූ ඩල්සිගේ නිරැවත් දෙපා අතරට පිවිසෙමින්
කීවේය. හෙතෙම උඩ බලාගෙන හුන් ඩල්සිගේ
පයෝධර තුඩු සිප ගත්තේය. තම යටිබඩට
තෙරපෙන සේස්පාලගේ ලිගුවේ පහස ඩල්සි දෑස්
පියාගෙන විද ගත්තාය. “මොනවද අම්මි කල්පනා
කරන්නේ… මාව රෙඩි කරන්නකෝ.. පරක්කු
වෙනවනේ..” සිය දියණියගේ කටහඩින් නැවතත්
පියවි ලොවට පැමිණියද සේපාල පිලිබද මතකයන්
පවා තම දෙපාමුල තෙත් කිරීමට සමත් බව ඩල්සිට වැටහින. තමාගේත් සේපාලගෙත් අනියම්
ඇසුරට තිත තබන්නට සිදුවන බව ඩල්සිට
වැටහින. වසරකට ආසන්න කාලයක් ලොවට
හොරෙන් කරගෙන
ගිය
එම සබදතාවය
සේපාලගේ බිරිද වූ ගයනිගේ කනට ගියේ
කෙලෙසදැයි ඩල්සිට යම් අනුමානයක් තිබුනද එය
කොයිතාක් දුරට නිවැරදිදැයි ඇයට සිතාගත
නොහැකි විණ. තව දුරටත් සේපාල සමග
සබදතාව කරගෙන ගියහොත් ගයනි කුමන
පියවරක් ගනීදැයි ඩල්සිට සිතාගත නොහැකි විණ.
ඇයට දරා ගත නොහැකි වූයේ සේපාලගෙන්
තමාට ලැබෙන කායික පහසටත් වඩා ඔහුගෙන්
ලැබුන ආර්ථික පහසයි. එය තමාට අහිමි කලා යයි
ඩල්සි අනුමාන කරන සේතං කෙරේ ඇගේ වෛරය
යොමු විණ. ඇය එම සිදුවීම මෙනෙහි කරන්න
වූවාය.
සේපාල ඩල්සිගේ නිරැවත් දෙපා දෑතින් දෙපසට පලල් කරගෙන දෙපා අතර සිට ඇගේ මනරම් රසගුල කලත්තමින් හුන්නේය. සේපාලගේ සංසර්ග ක්‍රියාව තරමක් දැඩි එකක් වූයේන් ඇද ද නොකඩවා ‘චිරි චිරි’ ගාන්නට විණ. “ගෙදර කව්ද….
ඩල්සි නෝනා..” හදිසියේම ඇසුන කටහඩක් නිසා
සේපාල වහා තම ක්‍රියාව නතර කලේය. දෑස්
පියාගෙන සේපාලගේ ප්‍රාණවත් ලිගුව තම
යෝනියට ලබා දෙන පහස විදිමින් හුන් ඩල්සිට
එය ඇසුනේ නැත. “ඇයි……අනේ..හ් නතර
කලේ……… හොදම හරිය…” සූරතාන්තයට ලගා
වෙමින් හුන් ඩල්සි එය ලගා කර ගැනීමට
නොහැකි වීම
ගැන
කනස්සල්ලෙන් කීවාය.
“හොදම හරිය නෙමෙයි…. අන්න කව්ද ඇවිත්…”
සේපාල ඩල්සිගේ සිරැරින් ඉවත් වෙමින් කීවේය.
“ඩල්සි නෝ…….” “මොන මල සමයමයක්ද මංද
මේ වෙලාවේ…” ඩල්සි ඇදෙන් නැගිට පසෙක වැටී
තිබූ තම ඇදුම් අදින්නට වූවාය. පසෙකට වී ඩල්සි
දෙස බලා හුන් සේපාලගේ සිත කුල්මත් වූයේ
ඩල්සි බිම වැටී තිබූ තම සාය අහුලා ගැනීමට
පහත් වූ විටදීය. දෙකට නැමුන විට ඩල්සිගේ
හුරැබුහුටි නිතඹ ඉලිප්පී උඩට ආවේ මුනින් නවන
ලද කලයක් පරිද්දෙනි. සේපාල වහා පැන ඩල්සිගේ
සුදුවන් තට්ටමක් මිරිකුවේය. “ආ…ව්…. අනේ..හ්..”
ඩල්සිට කෑ ගැස්සිනි. “ඩල්සි නෝනා……” “මොනව කරනවද මංද…. අර මිනිහටත් ඇහුනද කොහෙදෝ…..” ඩල්සි සේපාල දෙස නෝක්කාඩු බැල්මක් හෙලමින් තම නිතඹ හිර සාය තුලට බස්ස ගත්තාය. “ඔය කොණ්ඩෙ ටිකක් හදා ගන්න.. අවුල් වෙලා..” සේපාලගේ කීමට තම හිස කෙස් දෑතින් පීරමින් ඩල්සි කාමරයෙන් පිට වූවාය. දොරකඩ සිටගෙන හුන්නේ ගමේ පොල් කඩන සේතංය. “ආ… සේතං… කොහොමද…” “නෝනා…. මම ඇවිත් කීප සැරයක් කතා කලා… දොරවලුත් ඇරල දාල…. කව්රැත් පෙන්න හිටියෙත් නෑ..” “ආ…. මට මේ…. ….. හිසේ ඇම්මක් අල්ලලා නිදාගෙන හිටියෙ… සේතං කතා කරනවා ඇහුනෙත් නෑ…” ඩල්සි බොරැවක් ගොතා ගත්තාය. “කව්ද කෑ ගහනව වගේ ඇහුනේ….” ඩල්සිට සේපාල කෙරේ තරමක කේන්තියක් ඇති විණ. “ආ… ඒ.. මේ… මේ…. සේනංගෙ කටහඩ ඇහිලා කලබලේට නැගිටිද්දි ඇගිල්ල මේස කකුලේ හැපුනා… ඩල්සි තම දෙපා දෙස බලමින් කීවාය. ඇයට දෙලෝ රත් වූයේ එවිටය. ඩල්සි ඇද හුන්නේ සායේ කනපිටය. එය සේතංගේ ඇස ගැටුනිද නැද්ද යන්න ඩල්සිට ගැටලුවක් විණි. “පොල් එහෙම කඩනවද නෝනා….” “අද බෑ සේතං… අතේ සල්ලිත් නෑ…”
“සල්ලි නං ඉතිං කොහොම කරගන්න බැරිද.”
සේතං කීවේ ඩල්සිගේ රාගික සිරැර දෙස කෑදර
බැල්මක් හෙලමින. “කමක් නෑ සේතං…. පසෙ
දවසක එන්න..” ඩල්සිගේ කීම නෑසුනාක් මෙන්
සේතං පොල් ගස්වල මුදුන් දෙස බලමින්
ඇවිදින්නට වූවේය. “ගස්වල පොල් නම් පැහිල
තියෙන්නෙ නෝනා… කාගෙද මේ මොටෝ
සයිකලේ…” නිවසේ පිටුපසට වන්නට නවතා දමා
තිබූ සේපාලගේ යතුරැ පැදිය දුටු සේතං ඇසුවේය.
“ආ… ඒක මේ.. මේ… අපේ නෑ කෙනෙකුගෙ..
මොකක්ද වෙලා කියල උදේ මෙහේ දාල ගියේ..”
සේතං බයිසිකලය අතපත ගානු දුටු ඩල්සි
කෝපයෙන් දත්මිටි කෑවාය. “මං හිතුවෙ අපේ
සේපාල රාලහාමිගෙ සයිකලේ කියල… ඒකත් මේ
වගේමයි…”
“එක
වගේ බයිසිකල් එකයැ
තියෙන්නෙ සේනං…” “එහෙනම්… මම යන්නම්
නෝනා… ලබන සතියෙ විතර එන්නම්…” ඩල්සි යලි
ගෙට ගියේ සේතං නොපෙනී යන තෙක්ම බලා
සිටය. තමුන් එදා කුමක් කීවද සේතං සැක
සිතන්නට ඇතැයි ඩල්සිට දැන් සිතේ. තව දුරටත් සේපාලගේ ඇසුර පැතුවහොත් එය තමාට මෙන්ම තවම හයක් හතරක් නොතේරෙන තම දරැවන් දෙදෙනාටත් බලපාවී යයි ඩල්සි කල්පනා කලාය. “කමක් නෑ.. එන දේකට මූණ දෙනවා…” ඩල්සි අවසානයේ තීරණය කලාය.
තම බිරිද ගයනි ඩල්සිට දුරකතනයෙන් කරන ලද
බලපෑම ඩල්සි විසින් තමාට පවසද්දී සේපාල එය
අසා හුන්නේ කිසිදු හැගීමකින් තොරවය. දැඩි ස්ත්‍රී
සොඩෙකු වූ සේපාලට ඩල්සිගේ කායික පහස දැන්
ඇති වී තිබිණ. “මේ නාකි හුත්තකට මෙච්චර
වියදම් කරන එක අපරාධයක්. .” ඩල්සි වෙනුවෙන්
වියපැහැදම් කරද්දී සේපාලගේ සිත ඔහුට මොර
ගෑවේය. ඩල්සිගේ වයසේ ගැහැණිකගේ පහස
නොමිලේම තම වයමින් ලබා ගැනීමට හැකි බව
සේපාලට කල්පනා විණ. “මෙයාට වියදම් කරන
වෙලේ අර පියුමිට වියදම් කලා නම් හොද සැපක්
ගන්න තිබුනා..” සේපාලගෙ සිතේ වසමේ සිටින
කසාදය අතහැර පැමිණි තරැණ ගැහැණියකගේ
රෑපය මැවිණ. සේතං හෝ වෙන කව්රුහරි හෝ
තමාගේත් ඩල්සිගේත් ඇසුර ගයනිගේ කනේ තැබූ පුද්ගලයාට සේපාල සිතින් ස්තූතිවන්ත වූවේය.
එහෙත් ඔහු ඩල්සිට පෙනෙන්නට කනස්සලු
මුහුණක් මවා ගත්තේය. “අපේ මායියත් තඹේකට
විස්වාස කරන්න පුලුවන් ගෑණියෙක් නෙමෙයි..
කොයි වෙලේ ගේ දොරකඩට ඇවිත් බෙලිකටු
මල්ල හොලවයිද කියන්න බෑ..” සේපාල ඩල්සිගේ
සිත තවත් බිය වද්දමින් කීවාය. “ඒක තමයි අනේ
මටත් තියෙන බය……… දරැවො දෙන්න රූ
ඉන්න
වෙලාවක ආවොත් ආයෙ මම ජීවත් x වෙලා වැඩක්
නෑ…” ඩල්සි වරින් වර පාර දෙස බලමින් කතා
කරන්නට වූයේ මේ මොහොතේ වුවද ගයනි
පැමිණිය හැකි යයි සිතුනු හෙයිනි. “දැන් ඔයා
මොකක්ද කරන්න හදන්නේ…” “මොනව
කරන්නද… දරැවො දෙන්නත් හදාගෙන පුලුවන්
හැටියට ජීවත් වෙනව මිසක්…” ඩල්සි සුසුමක්
හෙලමින් සීවාය. හුදෙක් ඩල්සි තමා සමග
යහන්ගත වී තිබෙන්නේ ආර්ථික වාසි තකා බව
සේපාලට හැගිණ. “කිම්බ පෙන්නලා… පුක නටවලා
මාව දිගටම රවට්ටන් පනයං කන්න හිතං ඉන්න
ඇති.. වල් හුත්ති…” සේපාල සිතින් සිනාසුනේය.
සේපාල පිටත්ව ගිය පසු ඩල්සිට කණගාටුවක් ඇති විණ. ඇය සිතා හිටියේ සේපාල හොර රහසේ ඉදහිට හෝ තමා සමග යහන්ගත වීමට සැලසුම් කරතැයි කියාය. “එයත් ඉදල තියෙන්නෙ අඩන්න ඉන්න මිනිහට ඇගිල්ලෙන් අනින කල්… කිසිගාණක් නැතුව අපි මේක නවත්තල දාමු කියල කිව්වෙ ඒකනෙ… වෙන කව්රැහරි සක්කර වට්ටමක් දපනෙ දාං ඇති… කමක් නෑ.. මමන් කොහොමහරි ජීවත් වෙනවා…” ඩල්සිටත් ඇගේ දරැ දෙදෙනාටත් ජීවත් වීමට ප්‍රමාණවත් ආදායමක් ගුණසිරිගේ විශ්රාම වැටුපෙනුත් තේ ඉඩමෙනුත් ලැබුනද ඩල්සිගේ නිස්කාරණ වියදම් වලට ඒවායින් ඉඩක් නොවිණි. එහෙත් ඒවා අතහැරීමට ඩල්සි සූදානම් නොවූවාය. ඇය තනිවම
අ කමින් අභාවයට යමින් සැලසුම් සදන්නට ගත්තාය. නිසි නඩත්තුවක් තිබූ නම තේ ඉඩම සකසා ගත හොත් දැනට ඉන් ලබා ගන්නා ආදායම මෙන් දෙගුණයක් ලබා ගත හැකි යයි ඩල්සි කල්පනා කලාය. එහෙත් කල යුතු කාර්යයන් ගැහැණියක වූ තමාට කල නොහැකි බව තේරැම් ගත් ඩල්සි ඒ සදහා සුදුසු පුද්ගලයන් ගැන කල්පනා කරන්නට වූවාය. දාස මේ සදහා
සුදුසු යයි ඩල්සිට සිතිනි. ඇය ඔහුට වැඩය භාර
දුන්නාය. වැඩ කිරීම පටන් ගත්තද එය තමා සිතූ
පරිදි ලේසි පහසු කටයුත්තක් නොවන බව ඩල්සිට
වැටහුනේ දින දෙක තුනක් වැඩ කරගෙන යද්දීය.
දාසට දිනපතාම සවස මුදල් දෙන්නට සිදු වීම
ඩල්සිට දරාගත නොහැකි විණ. “තව ගොඩක්
දවසක් යයිද දා…..” “කියන්න බෑ නෝනා… කාණු
කෑලි දෙක තුනක්ම ගොඩ දාන්න තියෙනවා..” දාස
තමා රවටනවා යයි හැගීමක් ඩල්සිට ඇති විණ.
“අර ටික කරන්න මෙච්චර අත්තං ගාණක්…
හොයන්න බලන්න කෙනෙක් නැති හින්ද මෙයා
මාව ගොනාට අන්දවනවා වගේ.. බලමුකෝ…
එහෙම වුනොත් මම අදින්නෙ ගොනාට නෙමෙයි…
වැස්සියෙකුට..” ඩල්සිගේ දෙතොලට සිහින්
සිනාවක් නැගින. පසුදිනද මුදල් ලබා ගැනීම සදහා
දාස ඩල්සි සොයා පැමිණියේය. දාස සමග කතා
කරද්දී ඩල්සි කිහිපවරක්ම තම දෑත් ඔසවා හිස
කෙස් සැකසුවේ අන් රහිත හැට්ටයෙන් තම
නිරැවත් කිහිලි යුවල දාසට පෙනෙන්නටය. ඔහු ඒ
දෙස බලනු දුටු ඩල්සි තම ඇම සාර්ථක වන බව වටහා ගත්තාය “හරියට මදුරැවෝ අනේ….” ඩල්සි වරින්වර දෙකට නැමී තම නිරැවත් බත්කෙණ්ඩා යුවල දෑතින් පිසදා ගත්තාය. “නෝනා..එහෙනම් මගේ සල්ලි දෙනවද.. රෑ වෙන්නත් ආව…” “අයියෝ..හ් දාස.. මගේ අතේ සල්ලි වගයක් තිබුනා.. දවල් කඩේට ගිය වෙලේ සල්ලි වියදම් වුනානේ… මට මතක නැති වුනා ඔයාට හවස සල්ලි දෙන්න ඕන විත්තිය… තව දවස් දෙක තුනකින් ගත්තාම මදිද…” ඩල්සි යලිත් වරක් අත ඔසවා හිස කෙස් සකස් කර ගත්තේ තම නිරැවත් කිහිල්ල දාසට
පෙන්වමිනි. “ගෙදරට බඩු වගයක් ගෙනියන්න හිතං හිටියෙ.. නැත්නම් මොනව කරන්නද… එහෙනම් මම ගිහිං එන්නම් නෝනා..” “හොදයි දාස…. හෙට එනවනේ…” දාස හිස සලා ගියද ඔහු තමාගේ ඇම ගිල්ලේ නැතැයි ඩල්සිට සිතිනි. එය ඇගේ කනස්සල්ලට හේතු විණ. පසු දින දාස ඩල්සිගේ වැඩට නොගොස් වෙන වැඩකට ගියේය. “රාලහාමිලගෙ ගෙදර වැඩේ ඉවර කලාද බං..” දාසගේ මිතුරෙක් වූ සරත් ඇසුවේය. “නෑ. තව දවස් දෙක තුනක වැඩ තියෙනවා.. රාලහාමිගෙ නෝනා මහ කපටි ගෑණි.. මුල් දවස් දෙක තුනේ සල්ලි දුන්නා.. ඊයෙ වැඩ කරල සල්ලි ගන්න ගියාම කිහිල්ල පෙන්නනවා… ඉණෙන් නැමිලා පුක පෙන්නනවා.. එයාගෙ කිහිල්ල දැක්ක කියල අපේ බඩ පිරෙන්නෙ නෑනෙ බං… “ඒක ඇත්ත. . ඒක ඇත්ත… කිහිල්ල නැතුව ඔන්න ඉකිලියවත් පෙන්නනව නම් හිත හදා ගතහැකි නේද බං…” “අනේද කියන්නේ….”
ඩල්සි – දාස බලාපොරොත්තුවෙන් පසු වූයේ තරමක දුහුල් ගවුමක්ද ඇදගෙනය. තරමක් තුනී ගවුමක් වූ ඉන් ඇයගේ අවයව එතරම්ම විනිවිද නොපෙනුනද විවෘත පසුබිමක සිටගෙන සිටින විටදී ඩල්සිගේ සිරැරේ හැඩය තරමක් ඉස්මතු කරලීය. කෙසේ වෙතත් ඇය තම පයෝධර යුවල තිසරපටයකින් මුවා කරගෙන හුන්නාය. දාස වැඩට පැමිණෙන වේලාව ක්‍රමයෙන් ඉක්ම යද්දී ඩල්සිගේ සිත කනස්සල්ලෙන් පිරෙන්නට විණ. සේපාලද තමා අතහැර ගොසිනි. වෙනෙකෙකු තමා කෙරේ වශීවන ආකාරයක්ද පෙනෙන්නට නොමැත. ඉදිරියට සිය දරැවන්ගේ වියදම් ද වැඩි වන බව ඩල්සි තේරැම් ගත්තාය. කෙලෙස හෝ පිරිමියෙකු තමා කෙරේ ආකලන් ශක්තිමත් අන්තක නොව අතු කිහිපයකම තමාට එල්ලෙන්නට සිදුවන බව ඇය සිතුවාය. එහෙත් තව වසර කිහිපයක් ගතවන විට තම සිරැර වැහැරෙන්නට පටන්ගනු ඇතැයි ඩල්සිට සිතින. තම පියයුරැ එල්ලා වැටෙද්දී සම රැලි තිබෙන දීප්තිමත් පැහැය කිසිම නොවනු ඇතැයි ඇයට සිතිනි. මෙලෙස කල්පනා සාගරයක සිතුවිලි අතර පිහිනමින් හුන් ඩල්සි පියවි ලෝකයට ගෙන ආවේ යතුරැ පැදියක හඩකි. සේපාලවත් යලි එනවාදෝ යයි සැකයෙන් ඩල්සි එලියට බැස්සේ තමා ඇද සිටින ගවුම ගැන අමතක කරලමිනි. පැමිණ සිටින පුද්ගලයා සේපාල නොවන බව තේරැම් ගත් ඩල්සි ඔහුව හදුනා ගැනීමට උත්සාහ ගත්තාය. “ඩල්සි අක්කට මාව අදුනගන්න බෑ වගේ නේද..” යතුරැපැදි කරැ තම හෙල්මටය ගලවමින් කීවේය. මතු සම්බන්ධයි…